เรื่องสาวร้านกาแฟกับหนุ่มร้านสเต๊ก

ณ เมืองใหญ่แห่งนึง มีร้านสเต๊กโด่งดังมีชื่อเสียง เป็นร้านที่ใหญ่พอสมควร คนจึงเยอะเป็นพอเศษ แต่ข้างๆร้านสเต๊กสุดหรู มีร้านกาแฟอยู่ร้านนึง เป็นร้านธรรมดาๆ ไม่ได้ตกแต่งอะไรเลย คนจึงไม่เยอะ เพราะคนส่วนใหญ่ไปร้านสเต๊กหมด จนวันนึง... เจ้าของร้านสเต๊กสุดหรูเห็นว่าร้านกาแฟมาทำลายบรรยากาศ จึงเดินไปหาเจ้าของร้านกาแฟ เจ้าของร้านกาแฟเป็นเพียงสาวคนนึงอายุ 25 เรียนไปทำงานไปเพราะบ้านยากจนไม่ร้ำรวยอะไร ระหว่างนั้นเจ้าของร้านสเต๊กเดินไปหาเจ้าของร้านกาแฟแล้วเรียกเจ้าของร้านแกแฟ “นี่เธอ” “คะ?” เจ้าของร้านกาแฟงง “เธอช่วยเอาร้านอันสกปรกของเธอไปไกลๆร้านฉันได้มั้ย มันทำลายบรรยากาศหมด"เจ้าของร้านสเต๊กพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด จนเจ้าของร้านกาแฟเริ่มไม่พอใจจึงตอบไป “แล้วทำไมต้องมายุ่งกับฉัน นี่ร้านฉัน ฉันมีสิทธิ์” เจ้าของร้านกาแฟเถียงไป เจ้าของร้านสเต๊กไม่พอใจจึงควักตังค์ไปให้เจ้าของร้านกาแฟ 200,000 บาท แล้วพูดว่า “เอาไปซะ แล้วไปไกลๆร้านฉัน” เจ้าของร้านกาแฟไม่พอใจอย่างมากจึงพูดไปพร้อมน้ำตาว่า “คุณดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ!” เจ้าของร้านกาแฟพูดพร้อมน้ำตา จากนั้นเธอก็วิ่งไปที่หลังร้านของเธอแล้วร้องไห้โฮออกมา เจ้าของร้านสเต๊กเห็นก็สงสาร และคิดว่าเขาทำแรงเกินไป จึงเดินไปเพื่อจะปรอบใจเจ้าของร้านกาแฟแต่เจ้าของร้านกาแฟไม่ยอมให้แตะเนื้อแตะตัวแล้วก็ไล่เจ้าของร้านสเต๊กไป “คุณไปไกลๆฉันเลยนะ และไม่ต้องมาแล้ว เดี๋ยวฉันจะย้ายไปเอง!” เจ้าของร้านกาแฟพูด แล้วลุกหนีไป เจ้าของร้านสเต๊กเสียใจมากจึงวิ่งไปตามเธอแต่ไม่เจอเธอเลย เจ้าของร้านสเต๊กจึงเดินทางกลับไปร้านตัวเอง และร้องไห้ไประหว่างทาง แต่ระหว่างนั้นเค้าก็เห็นเจ้าของร้านกาแฟนั่งร้องไห้อยู่ที่ม้าหินอ่อนเจ้าของร้านสเต๊กรีบวิ่งไปหา เจ้าของร้านกาแฟเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของร้านสเต๊กเตรียมจะลุกขึ้นหนีแต่เจ้าของร้านสเต๊กจับมือไว้ เจ้าของร้านกาแฟบอกให้เจ้าของร้านสเต๊กปล่อย แต่เจ้าของร้านสเต๊กไม่ปล่อยและพูมาว่า “ฉันขอโทษมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ เธอต้องให้อภัยฉันนะ” เจ้าของร้านกาแฟมองเจ้าของร้านสเต๊กแล้วก็บอกไป “ไม่เป็นไรค่ะ” เจ้าของร้านกาแฟบอกแล้วยิ้ม เจ้าของร้านสเต๊กดีใจมากแล้วบอกไป “